ಪೂರ್ವ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಶಿಲಾಯುಗ ಮತ್ತು ಮೆಟಲೇಜ್

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇತಿಹಾಸಪೂರ್ವ ಅವಧಿಯನ್ನು ಎರಡು ಪ್ರಮುಖ ಹಂತಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ: ಶಿಲಾಯುಗ ಮತ್ತು ಲೋಹಯುಗ.

ಶಿಲಾಯುಗ: ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಶಿಲಾಯುಗವನ್ನು ಇನ್ನೂ ಮೂರು ಹಂತಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ: ಪ್ಯಾಲಿಯೊಲಿಥಿಕ್, ಮೆಸೊಲಿಥಿಕ್ ಮತ್ತು ನವಶಿಲಾಯುಗ. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಕಲ್ಲಿನ ಉಪಕರಣಗಳು ಬದುಕುಳಿಯುವ ಮತ್ತು ಬೇಟೆಯಾಡುವ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಸಾಧನವಾಗಿತ್ತು. ಪ್ಯಾಲಿಯೊಲಿಥಿಕ್ ಅವಧಿಯು ಕಚ್ಚಾ ಕಲ್ಲಿನ ಉಪಕರಣಗಳ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಕಂಡಿತು, ನಂತರ ಮೆಸೊಲಿಥಿಕ್ ಅವಧಿಯು ಚಿಕ್ಕದಾದ, ಹೆಚ್ಚು ವಿಶೇಷವಾದ ಉಪಕರಣಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಕಂಡಿತು. ನವಶಿಲಾಯುಗದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಕೃಷಿಯು ಭಾರತದ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು, ಇದು ನೆಲೆಸಿದ ಜೀವನ ವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು.

ಲೋಹದ ಯುಗ: ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಲೋಹದ ಯುಗವು ಸುಮಾರು 3000 BCE ಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು, ಲೋಹದ ಉಪಕರಣಗಳು ಮತ್ತು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳ ಪರಿಚಯದೊಂದಿಗೆ. ಈ ಅವಧಿಯನ್ನು ತಾಮ್ರಯುಗ, ಕಂಚಿನ ಯುಗ ಮತ್ತು ಕಬ್ಬಿಣಯುಗ ಎಂದು ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ತಾಮ್ರದ ಯುಗದಲ್ಲಿ, ಉಪಕರಣಗಳು ಮತ್ತು ಆಭರಣಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ತಾಮ್ರವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕಂಚಿನ ಯುಗವು ಉಪಕರಣಗಳು ಮತ್ತು ಆಯುಧಗಳಿಗಾಗಿ ತಾಮ್ರ ಮತ್ತು ತವರ ಮಿಶ್ರಲೋಹವಾದ ಕಂಚಿನ ವ್ಯಾಪಕ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಕಂಡಿತು. ಕಬ್ಬಿಣದ ಯುಗವು ಕಬ್ಬಿಣದ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಕಂಡಿತು, ಇದು ಕಂಚಿಗಿಂತ ಬಲಶಾಲಿ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಬಾಳಿಕೆ ಬರುವಂತಹದ್ದಾಗಿತ್ತು, ಇದು ಕೃಷಿ, ಯುದ್ಧ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ಗಮನಾರ್ಹ ತಾಂತ್ರಿಕ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು.

ಇತಿಹಾಸಪೂರ್ವ ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ಶಿಲಾಯುಗ ಮತ್ತು ಲೋಹಯುಗವು ಗಮನಾರ್ಹ ತಾಂತ್ರಿಕ ಪ್ರಗತಿಗಳು ಮತ್ತು ಮಾನವ ಸಮಾಜಗಳಲ್ಲಿನ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಂದ ನಿರೂಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಕೃಷಿಯ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವಿಕೆ, ಲೋಹಗಳ ಬಳಕೆ ಮತ್ತು ಹೊಸ ಉಪಕರಣಗಳು ಮತ್ತು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯು ಭಾರತೀಯ ಇತಿಹಾಸದ ಹಾದಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಮಹತ್ವದ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿದೆ.