ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸರ್ಕಾರದ ಸಾಮಾಜಿಕ ನೀತಿಗಳು ಮತ್ತು ಶಾಸನಗಳು
ಬ್ರಿಟಿಷರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದ ನಂತರ ಭಾರತೀಯ
ಸಮಾಜ ಅನೇಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾಯಿತು. 19
ನೇ
ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ಹೆಣ್ಣು ಶಿಶುಹತ್ಯೆ, ಬಾಲ್ಯವಿವಾಹ, ಸತಿ,
ಬಹುಪತ್ನಿತ್ವ
ಮತ್ತು ಕಠಿಣ ಜಾತಿ ಪದ್ಧತಿಯಂತಹ ಕೆಲವು ಸಾಮಾಜಿಕ ಆಚರಣೆಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಚಲಿತವಾದವು. ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ, ನಾವು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸರ್ಕಾರದ
ಸಾಮಾಜಿಕ ನೀತಿಗಳು ಮತ್ತು ಶಾಸನಗಳ ವಿವರಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಇದು UPSC-ಪ್ರಿಲಿಮ್ಸ್, SSC, ರಾಜ್ಯ ಸೇವೆಗಳು, NDA, CDS ಮತ್ತು ರೈಲ್ವೇಸ್ ಮುಂತಾದ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ
ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಿಗೆ ತುಂಬಾ ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿದೆ.
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸರ್ಕಾರದ ಸಾಮಾಜಿಕ
ನೀತಿಗಳು ಮತ್ತು ಶಾಸನಗಳು
ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಯು ಭಾರತದಲ್ಲಿ
ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ಸಾಧಿಸಲು ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರ, ಒಳಸಂಚು ಮತ್ತು ಮಿಲಿಟರಿ ಪಡೆಗಳ ಮೂಲಕ ಅಲ್ಲ
ಆದರೆ ಅವರ ಪಠ್ಯ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ
ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯ ನಂಬಿಕೆಯ ಮೂಲಕವೂ ಬಂದಿತು. 19 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ಹೆಣ್ಣು ಶಿಶುಹತ್ಯೆ, ಬಾಲ್ಯವಿವಾಹ ಮುಂತಾದ ಕೆಲವು ಸಾಮಾಜಿಕ
ಆಚರಣೆಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಚಲಿತವಾದವು. ಈ ಆಚರಣೆಗಳು ಮಾನವ ಘನತೆ ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯಗಳಿಗೆ
ವಿರುದ್ಧವಾಗಿವೆ. ಬ್ರಿಟಿಷರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ, ಅವರು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಕೆಲವು ವರ್ಗಗಳನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಸಮಾನತೆ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಮತ್ತು ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳಂತಹ ಹೊಸ
ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ತಂದರು ಮತ್ತು ದೇಶದ ವಿವಿಧ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಸುಧಾರಣಾ ಚಳುವಳಿಗಳಿಗೆ
ಕಾರಣರಾದರು.
ಭಾರತೀಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶಿಸದ ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕ
ಬ್ರಿಟಿಷ್ ನೀತಿಯು 1813 ರ ನಂತರ ಗಮನಾರ್ಹ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಒಳಗಾಯಿತು. ಇದು
ಕೈಗಾರಿಕಾ ಕ್ರಾಂತಿಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್‌ನಲ್ಲಿನ ವಸ್ತು ಬದಲಾವಣೆಯಿಂದಾಗಿ. ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಈ ಕೆಳಗಿನಂತಿವೆ:
1. ಹಲವಾರು ಮಿಷನರಿ ಸಮಾಜಗಳನ್ನು ರಚಿಸಲಾಯಿತು
ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು.
2. ಮಿಷನರಿಗಳ ಉದ್ದೇಶವು ಹಿಂದೂ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು
ಪತ್ತೆಹಚ್ಚುವುದು ಮತ್ತು ಪರಿಶೀಲಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಅವರ ಸೂಚ್ಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು
ಕೆಡವುವುದು.
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸರ್ಕಾರದ ಸಾಮಾಜಿಕ ನೀತಿಗಳು ಮತ್ತು ಶಾಸನಗಳು
19 ನೇ ಮತ್ತು 20
ನೇ
ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಲು ಸಮಾಜ ಸುಧಾರಕರು, ಮಾನವತಾವಾದಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಡಳಿತಗಾರರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಪ್ರಯತ್ನಗಳೊಂದಿಗೆ
ಕೆಲವು ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಬ್ರಿಟಿಷರು ಶಾಸನದ ಮೂಲಕ ರದ್ದುಪಡಿಸಿದ ಭಾರತೀಯ
ಸಮಾಜದ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಕೆಲವು ಪ್ರಚಲಿತ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಳಂಕಗಳನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಚರ್ಚಿಸಲಾಗಿದೆ:
ಸತಿ ಪದ್ಧತಿಯ ನಿರ್ಮೂಲನೆ
ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಅಧಿಕಾರ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಸತಿ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿದ
ಬಂಗಾಳ ಸತಿ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಡಿಸೆಂಬರ್ 4,
1829 ರಂದು ಆಗಿನ
ಗವರ್ನರ್-ಜನರಲ್ ಲಾರ್ಡ್ ವಿಲಿಯಂ ಬೆಂಟಿಂಕ್ ಅವರು ಅಂಗೀಕರಿಸಿದರು. ನಿಯಂತ್ರಣವು ಸತಿ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ಮಾನವ ಸ್ವಭಾವದ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ದಂಗೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸಿದೆ.
ಬಾಲ್ಯ ವಿವಾಹ
ಇದು 19 ನೇ ಶತಮಾನದ ಭಾರತದ ಮತ್ತೊಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ
ಅನಿಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಕೇಶವ ಚಂದ್ರ ಸೇನ್ ಮತ್ತು ಬಿಎಂ ಮಲಬಾರಿಯಂತಹ ಭಾರತೀಯ ಸುಧಾರಕರು ಈ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜದಿಂದ ನಿರ್ಮೂಲನೆ
ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. 1891 ರಲ್ಲಿ,
ಒಪ್ಪಿಗೆಯ
ವಯಸ್ಸಿನ ಕಾಯಿದೆಯ ಮೂಲಕ, ಇದನ್ನು 12
ವರ್ಷಗಳಿಗೆ
ಹೆಚ್ಚಿಸಲಾಯಿತು. 1930ರಲ್ಲಿ ಶಾರದಾ ಕಾಯಿದೆಯ ಮೂಲಕ ಕನಿಷ್ಠ
ವಯೋಮಿತಿಯನ್ನು 14 ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಏರಿಸಲಾಯಿತು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ, 1978 ರಲ್ಲಿ ಮಿತಿಯನ್ನು 18 ವರ್ಷಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿಸಲಾಯಿತು.
ಹೆಣ್ಣು ಶಿಶುಹತ್ಯೆ
ಇದು 19 ನೇ ಶತಮಾನದ ಭಾರತದ ಮತ್ತೊಂದು ಅಮಾನವೀಯ
ಆಚರಣೆಯಾಗಿದೆ. ಕುಟುಂಬದ ಹೆಮ್ಮೆ, ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವಿಗೆ ಸೂಕ್ತವಾದ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯದ ಭಯ ಮತ್ತು ನಿರೀಕ್ಷಿತ
ಅತ್ತೆಯ ಮುಂದೆ ಬಾಗಲು ಹಿಂಜರಿಯದಂತಹ ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ಕಾರಣಗಳು ಈ ಅಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿವೆ. ಬನಾರಸ್, ಕಚ್,
ಗುಜರಾತ್, ಜೈಪುರ ಮತ್ತು ಜೋಧ್‌ಪುರದ ಕೆಲವು ರಜಪೂತ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು ಶಿಶುಗಳನ್ನು
ಕೊಲ್ಲುವ ಅಭ್ಯಾಸವು ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿತ್ತು.
ಆದ್ದರಿಂದ, ಬ್ರಿಟಿಷರು ಈ ಅಭ್ಯಾಸದ ವಿರುದ್ಧ 1795, 1802 ಮತ್ತು 1804
ಮತ್ತು
ನಂತರ 1870 ರಲ್ಲಿ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದರು.
ಆದಾಗ್ಯೂ, ಕಾನೂನು ಕ್ರಮಗಳ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು
ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕ್ರಮೇಣ,
ಶಿಕ್ಷಣ
ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಅಭಿಪ್ರಾಯದ ಮೂಲಕ ಈ ಅಮಾನವೀಯ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾಯಿತು.
